می دانی حال خوب داشتن یعنی چه؟ یک احساس پاک و جامی لبریز از معنویت ناب.
این حال الان من است پس از سفری خوب به یکی از مقدس ترین مکان های روی زمین.
جایی که همیشه آرزوی دیدارش را داشتم: کربلا، نجف، سامراء، کاظمین، مسجد کوفه، مسجد سهله، وادی السلام و ...
جایی که پاک ترین و برگزیده ترین مخلوقات خداوند قدم در آنجا نهاده اند و در آنجا آرمیده اند.
سرزمین پیامبران الهی، امامان معصوم و صالحان و عرفا.
سرزمین آدم و نوح و ابراهیم و ادریس و هود و صالح و خضر
سرزمین مولایم علی، مقتدایم حسین و فرزندان پاکش و الگویم ابوالفضل.
هنوز هم انگار صدای نجواها را می شنوی. زمزمه هایی از جنس خدا. فریاد هیهات من الذله! و هل من ناصر ینصرنی؟
جایی که احساس می کنی انسانی دیگر می شوی. انسانی که لیاقت خلیفة الهی را دارد.
و من چقدر خدای بزرگ و دوست داشتنی دارم. همیشه در اوج لحظه ای که انتظارش را نداری غافلگیرت می کند.
خستگی سفر که هنوز در وجودم است ارزشش را داشت. و چه خستگی شیرینی.
در این حال خوب برای خیلی ها دعا کردم برای خیلی هایی که شاید ندانند برایشان از صمیم قلب دعا کردم. و خداوند بهتر از هر کسی صلاح بندگانش را می داند.
و دعا برای فرج مولایم امام زمان (عج) لحظه ای از خاطرم محو نمی شد.
این حال خوب باید پایدار بماند. خدایا تو خود همتی کن.