عادت کردم که خودم را با آنچه که باید باشم مقایسه کنم نه آنچه که هستم، پس لطفا تو هم بدون هیچ اعتراضی خودت را با من مقایسه کن.
پی نوشت 1: می دونم که دلت صافه، هیچی تو دلت نیست، پس بخشیدمت. به امید اینکه خدا ههمون رو ببخشه. من کی باشم که بخوام کسی رو ببخشم. ولی بدون که گاهی اثر بعضی چیزها تا سالها روی دل آدم می مونه.
پی نوشت 2: هیچ ارتباطی بین متن اصلی و پی نوشت 1 ، وجود نداره.
پی نوشت 3: مجموع کلمات پی نوشت ها چندین برابر متن اصلی شد. ببخشید از شما.